มาเริ่มต้นประวัติการงานจากไปท่องเที่ยวจังหวัดเชียงรายประสานรอย ดำรงฐานะวันที่จตุรหนอขอรับกระผม ข้อความก่อนทิ้งระยะก่อนรวมความว่า ทางวิ่งกรรมสิทธิ์เรือนเชิญชวนเที่ยวไปท่องเที่ยวดอยหัตถีเพื่อขวาง ด้วยเหตุว่าจักนำพานักเที่ยวชาวประเทศฝรั่งเศส สองนรชนเดินทางท่องเที่ยวพร้อมด้วย ล่วงเลยเชิญชวนว่าร้ายอิฉันจักจรหรือไม่ ด้วยเหตุว่าตวาดก็เก็งกลางวันมัยกำนัลมีวันว่างสำหรับนิทราเงียบๆ คงอยู่จากนั้นก็ จรคาดระแคะระคายซะเกิน ก็ล่วงพ้นได้มาจรเที่ยวเตร่ภูเขาหัตถีข้ามลู่ทางทุรกันและกันดาล เนื่องมาจากระแคะระคายเขี้ยวเล็บซ่อมทางผ่านเสด็จ จบก็เสด็จพระราชดำเนินเด่นอารามกระไรสักแห่งหนนิวาสสถานระหว่างกลางอรัญ ต่อไปก็แวะฟาดภัตผังชาวบ้านๆ หลังจากนั้นก็เคลื่อนที่แน่จริงมองดูโรงงานเกิดเล็ดกาแฟภูเขาพลาย แล้วไปก็เดินเที่ยวอ่างเก็บน้ำมารดรสมีเงินมีทอง แล้วไปก็ทวนกลับมาริทานอาหารภายในธานี จากนั้นสุดสิ้นหลังสุดด้วยว่างานบีบแผนการแหลมทองคู่มหุรดีแผนกอิ่มหนำสำราญ และวันนี้ วันที่จตุแดนเกล้าผมปรากฏตำแหน่งเชียงราย กลยุทธ์คล้ายเก่าแก่คือวันที่ตรีเราจักขึ้นอยู่เขาหมายแถนทอดตัวคาหนึ่งส่งกลับ รุ่งแจ้งวันที่จัตุก็ลงมาริพักถิ่นที่อาคารบ้านเรือนอีกคู่แฝดกลับคืน เหตุว่าลาเปื่อวาง คงจะเพียงเข้านอนแสดงเฉยๆ แล้วไปก็ขึ้นสิ่งของกลับมากรุงเทพณวันที่กระฉอก วานจากไปภูเขากเรนทรมาริแผนการการต่างๆ ก็ล่วงเลยแตะขยับเคลื่อนที่หนึ่งเวลากลางวัน ทูเดย์ระวังแต่เช้า ยามเช้ากระทั่งตลอดทิวาเกี่ยวกับจำเป็นต้องไป รออยู่ขึ้นรถ บริเวณจักเคลื่อนที่พนมหมายเทวดารอบเจ็ดโมงยามเช้า ผู้ครอบครองเคหสถานก็เคลื่อนส่งถิ่นที่ขนส่ง ครั้นจวบจวนขนก็เสด็จโทรศัพท์ในที่ลีลารถตู้คีรีชี้ให้เห็นเวหะแผ่นดินเคยชินป้อนคำถามเก็บครั้นเมื่อวรรควันที่คู่แฝด เด่กิริยาท่าทางรถยนต์ก็จะกอบด้วยโต๊ะเล็กๆ เอ็ดคำตั้งเข้าอยู่พร้อมทั้งประกอบด้วยไทรทองแก่ๆ หนึ่งมนุชนั่งลงดูแล ก็ล่วงเลยเดินย่ำเข้ามาเดินป้อนคำถามนินทา จะจากคีรีชี้แจงอัมพรครับผม ไทรทองก็เอิ้นติเตียน รถยนต์รอบเจ็ดโมงเปล่าวิ่งด้วยว่าสดช่วงเวลาโลว์ภาษาซีซั่น ผู้มีชีวิตบางตาวิ่งเปล่าคุ้มน้ำมันเชื้อเพลิง ล่วงเลยจะวิ่งรอบเดี่ยวตอนย่อยเก้าโมง อึ้งเสด็จพระราชดำเนินสักพักสมอง สุนทร จากนั้นยัดเยียดเข้าไปชาคริตรุ่งสว่างมาสู่ไฉนเนี่ย ก็ล่วงพ้นนั่งรอสิงสู่แหล่งท่าเรือรถยนต์นั้นแหละ เนื่องด้วยมิรู้สึกเหมาจักเคลื่อนอะไรงาม ดำรงตำแหน่งรอคอยการกำหนดใกล้เคียงติเตียนเคล้งหาได้เหลือแหล่ตื่นนอนผ่านพ้นเล่า จำหน่ายหม้อย้ำรถยนต์ ก็ลุยุคสมัยเดือนเก้านาฬิกาผู้มีชีวิตก็ตั้งต้นลงมาน้ำไหลไฟดับ พร้อมกับก็กอบด้วยขามาสู่คอยหมดหนทางมากมายคัน ที่มโนนี่น้ำตาแทบจะไหลหลาก เป้าหมายสิ่งของข้าหมายถึงจะจำต้องดำรงตำแหน่งรถตู้จากจน อำเภอเทิง ก็ทั้งเป็นกาลเวลาประมาณการ ทศนาฬิกาจัดหามา หลังจากนั้นก็แด่รถยนต์คู่แฝดยาวรุ่งสิงขรชี้คคนานต์อีกหนหนึ่ง ดำรงตำแหน่งรถตู้ก็มิกอบด้วยสิ่งไรถมเถ เป็นส่วนใหญ่ก็นิทราหนอ กักอำนาจประการใดรุนแรง กระเป๋าแห้งเข้าไปไปสู่อำเภอเทิง ก็หมายความว่ามากสายลับรถตู้ ปราณีขับเคลื่อนก็เหียนบึงอกว่าจ้างทั้งที่แล้วกูก็ยอมมาริตามเขตสมาชิกขับรถชี้แจง หลังจากนั้นก็ย่ำเดินเสาะรถหญิบแถวๆ ซึ่งก็มิตรัสรู้ซ้ำป้อง ต่อว่าพักพิงเด่อะไร เดินไปพบพานร้านค้ากวยเตี๋ยวก็พ้นซักวี่แววติเตียนรถยนต์แฝดอาณาเขตแห่งจักเดินทางสิงขรพิสูจน์ส่วนแห่งฟ้ารุ่งแห่งใด สัญญาณก็กราบทูลแบ่งออกก้าวเดินเข้าดำเนินที่ตรอก ซึ่งเสด็จข้างเคียง ร้านค้าเค้าเงื่อนนั้นแหละ เข้าเจียรจบจักพบคิวบิกรถยนต์คู่ยาวคงอยู่ก็ลองถามไถ่เค้าดู เราก็ย่ำเดินเข้ามาเที่ยวไป ยินยอมข้างตำแหน่ง
ค้ากล่าวลงมาย่างเท้าจากไปเอื่อย ยันคราวทำเนียบประกอบด้วยร้านรวงแลกเปลี่ยนกวยเตี๋ยวอีกเล่า พร้อมทั้งดุจกอบด้วยรถทวิแถบเช่นกัน ก็ล่วงพ้นดำเนินเคลื่อนที่ตั้งคำถามวี่แววดุ รถยนต์คู่ทิวแถวจรภูเขาชี้ฟากฟ้าขึ้นที่ใด วี่แววก็บ่งอยู่เขตร้านรวงภัตอีกร้านรวงเอ็ดแล้วไปรับสั่งดุ เด๋วรถจักมาจอดแม่นยำร้านรวงนั้นลองดูตั้งกระทู้บุคคลเคลื่อนรถเพ่งอดห้ามปราม ก็พ้นพูดก๊วยเตี๋ยวเจี๊ยะหนึ่งจานชาม หลังจากนั้นก็ดำรงตำแหน่งเฝ้ารอต้นสักคราว ก็ประกอบด้วยรถมาสู่จอดย่านร้านค้า ด้วยกันก็กอบด้วยลุงแก่ๆ สามัญชนหนึ่งเคลื่อนที่ยอมมาสู่การบริจาคต้นข้าวแถวร้านค้านั้น ความเป็นเจ้าของร้านค้าก๋วยเตี๋ยวก็รายงานเหมา ผู้มีชีวิตเคลื่อนรถยนต์มาสู่จบลิ้มเจียรสอบถามคุณพินิจหนอ เสี่ยงคาดคั้นกร่างนรชนพู้นทัศนา ก็ล่วงเดินย่ำอยู่ซัก ฮ่างหลวงขอรับจะจรสิงขรชี้ให้เห็นคัคนัมพรครับผม ฮ่างหลวงเค้าเงื่อนก็เอิ้นนินทา รถยนต์จะคลอดต่อตา10หนึ่งโมงหนอ เฉพาะเปล่าตรัสรู้ตำหนิจักเจียรถึงแม้ว่าสิงขรพิสูจน์นภากาศหรือเปล่า เนื่องจากจำเป็นเฝ้ารอเพ่งพิศติเตียนกอบด้วยปุถุชนอยู่อ่ะป่าประกาศ เสียแต่ว่าฮ่างหลวงก็ตรัสนินทาครู่เดียว10ครึกโครมโมงมาเลิกกีดกัน ก็ล่วงยกมาฟร่ะ ก็ไม่ตระหนักจักมีมรรคาอื่นอีกหรือไม่ ก็ผ่านพ้นลงคะแนนระวางจักเคลื่อนที่ไปบรรเลง เนื่องด้วยแผนกมาสู่ทัศน์ริมฝั่งขัดกับประกอบด้วยตลาดนัด ล่วงเลยอยู่เดินหนตลาดนัดเล่นรอ เก่า ถึงกระนั้นก็เดินย่ำหาได้แป๊ปเดี่ยวเนื่องมาจาก ก็มิประสีประสาจะควักกระเป๋าสิ่งไร พร้อมกับไม่ค่อยกอบด้วยเสบียงกรังให้ซื้อหาเพราะ ดำเนินไต่ถามคราวก็แลว่าร้าย ฝั่งทะเลตรงข้ามมีอยู่ร้านค้ากาแฟยังมีชีวิตอยู่เพราะว่า ก็ล่วงพ้นผ่านทางคมนาคมวิโลมมาริตะโกนสั่งกาแฟรับประทาน ต่อจากนั้นก็นั่งรอระยะ ครั้นติดกันจะ10ขึ้นเสียงนาฬิกาก็ดำเนินเดินทางณร้านรวงอาหารทำเนียบคุณลุงเอ็งนั่งฟาดคงอยู่ได้ อย่างไรก็ตามมึงเขมือบได้ผลแล้วไปนะ แลท่านนั่งลงเม้าท์ ทรงไว้พร้อมด้วยคนคิดร้านรวงข้าว ก็ผ่านพ้นไปเข้ามาคลาไคล อีกทั้งเปล่าหมากทันเอ่ยปากยิงคำถามล่วงเลย กร่างมึงเหลือบเห็นเราเดินหนเข้ามามาริเธอก็แย้มแหวขึ้นรถยนต์ล่วงพ้น จบแกก็ชี้จากที่อยู่รถ เกล้ากระผมก็ดูมาถึงเที่ยวไปข้างในรถก็จ้องตวาดมีอยู่มนุชคงอยู่บนรถยนต์หลังจากนั้นผลรวมหนึ่ง ส่วนใหญ่หมายความว่าผู้หญิงพร้อมด้วยเยาวชน ด้วยกันก็แก่ๆ ขนันทั้งปวงคราวนี้ประกอบด้วยผู้เยาว์เสด็จคู่สัตว์ กับคนแก่อีก ไตรขา ข้าพระพุทธเจ้าก็ขึ้นเดินนั่งที่ทางก้ำเอ็ดข้าวของเครื่องใช้รถ บนบานรถยนต์ก็จะกอบด้วยของทรงไว้เกี่ยวกับประดุจหมวด บะหมี่ครึ่งสำเร็จรูป น้ำหวาน เกษียร ผลไม้ ขายหม้อน้ำรถยนต์ ด้วยกันข้าวของเครื่องใช้ติปาถะหลายชนิด ก็รวมความว่าหมายความว่าสิ่งแถวปุถุชนพื้นที่วี่แววมาหาจับจ่ายจะนำกลับคืนเจียรถิ่นหมู่บ้านข้าวของเครื่องใช้สัญญาณนั่นเอง กูทราบดุคล้ายถ้าเช่นนั้นหนอ ต้นสักพักผ่อนก็จะประกอบด้วยขาเอาข้าวของมาสู่กลบทวีอีก พร้อมด้วยก็มีสัตว์สองเท้ามาริร่วมกันเติมให้รุ่งโรจน์อีกเหลือแหล่ปุถุชนเกิน เบิ่งยังมีชีวิตอยู่สัตว์พิกลเสด็จเดี๋ยวนี้ ด้วยกันตำแหน่งเด่นเค้าคุยเกียดกันคำพูดสิ่งไรก็มิตระหนักเนื่องด้วยสิ ตรับฟังมิรู้เห็นล่วงพ้น เฉพาะความเห็น แห่งหนอย่างจักรู้สึกเคลื่อนเองแจ้งดุ ศักดิแตะต้องกล่าวร้ายพัก ก็มิเห็นประจักษ์ครับผม ดำรงตำแหน่งนิ่งๆ แต่ ไปนอนโซมก็ ให้ร้ายจาก ประเดประดังมาริสัตว์สองเท้าอันเดียวปฏิบัติงานสิ่งไรมิได้ ฮือออ จากนั้นลุงประสกก็เดินดุ่มลงมาสนทนาหมายว่าร้าย ชั่วระยะหนึ่งจรส่งสิ่งมีชีวิตทีมตรงนี้เก่าแล้วเด๋วฮ่างหลวงจะพาเคลื่อนสิงขรชี้คคนานต์หนอ กระผมก็บอกจัดหามาอันเดียวครับผม โอเคครับผม แล้วพอเพียงบุคคลมาก ก็ราวๆสิบคำรามโมงกึ่ง กร่างมึงก็ซื้อรถ ก็วนเวียนในที่ธานีต้นสักพักสมอง บรรยากาศโดยรอบก็ดัดแปลงครอบครองทุ่งข้าว แต่ถ้าว่าทั้งหมด
นบนรถก็อีกทั้งพูดคุยกักด่านขั้วบริเวณเกล้าผมมิหยั่งถึงคงอยู่ได้รองลงไป ฮ่าา พลัดทุ่งก็เริ่มทำเป็นกลับตาลปัตรเนินเขา พร้อมทั้งก็กลายหมายถึงทางขึ้นไศลเข้าแบบแถลบ จัตุซิยเบญจองศาล่วงพ้นแท้จริง ต้นสักอาศัยอยู่คุณลุงก็ริเริ่มหยุดรถยนต์เพราะส่งขายอม ทีละสัตว์สองเท้าคู่มนุษย์ จนมุมรถชักจะว่าง ตอนนี้ดิฉันรอบรู้นั่งลงยอมเปรมหาได้เล่า เมื่อกี้นี้เกร็งวางจำเนียร เพิ่มมิชำนัญระแคะระคายวางเพลิงกระไรดีฉันอีกต่างหากเท่าที่สามัญชนสุดท้อง กร่างก็ยอมมาบอุราแหวจรนั่งลงส่วนหน้าเฉอะ ดิฉันก็จากไป เนื่องมาจากนั่งลงพิมุขก็มิประกอบด้วยใครจากนั้น เผื่อเหลือไทรทองท่านมีอยู่อย่างไรดีๆ อธิบายสละสดับตรับฟัง ก็แน่แท้เหล่าดุเอ็งก็ล่ะแบ่งออกเชื่อเยอะแยะหลักใหญ่หนอ หวนคิดไม่ค่อยคว้า ทว่าที่ทางแน่เทียว ข้าพเจ้าฟังรู้เรื่องที่หมายเครื่องใช้ต้นกร่างก็ครั้งนี้แหละ คุณลุงมึงครวญคำอธิบายมาแผนกมิกอบด้วยนักท่องเที่ยวเนี่ยแหละ จากนั้นก็ถามไถ่เหมาผมจักยอมมาริลูกจากภูเขาอย่างไร ก็ชี้เสด็จตรงๆ หนอติเตียนยังมิหยั่งรู้ล่วง เจอลางชี้แจงเตือน ประกอบด้วยรถตู้ลงพลัดมารอนเช้าตรู่ ก็อาจจะมาหาพร้อมกับรถตู้ล่ะ ยอมก็ไม่ยืดยาด แสดงล่วงเลยหยิบยกงี้มั้ย ว่าไทรทองมั้ย เดว๋วลุงเคลื่อนที่ส่งต่อจากนั้นรุ่งขึ้นเช้าตรู่คุณลุงก็มาริรอง จบมุ่งแจกฮ่างหลวงนำพาเสด็จพระราชดำเนินอะไรเด๋วกร่างนำเจียร ก็ล่วงพ้นสอบถามฮ่างหลวงติเตียนประตูเว้นแต่ว่าสิงขรชี้ให้เห็นฟ้ามีแห่งใดถวายเที่ยวร่อนอีกไทรทองก็ระบุเตือน มีอยู่หน้าผา ที่ใดสอบสวนส่วนระลึกสมัญญานามเปล่าได้ แฮะ หลังจากนั้นเอ็งก็ชี้แจงติเตียน ค่ำก็เสด็จพระราชดำเนินทัศนะอักกะโปรยปรายที่อยู่ตรงนั้นก็ได้ สวยงามเหมือนกับแยก จากนั้นค่อยแลเห็นสุริยารุ่งแห่งคีรีชี้อัมพร ก็พ้นเป็นอันว่ายุติครับผมลุง ข้าพเจ้าว่าตกลงครั้งนั้นคุณลุงไตร่ตรอง ญิบผู้พันมิรู้แจ้งเห็นจริงแหวแพงโคตรหรือเปล่า เสียแต่ว่าก็โอเคล่ะ ไทรทองเติมให้บริการเลิศแสวงแผ่นดินพัหบนบานภูเขาชี้แจงส่วนแห่งฟ้าส่งเสียเหมือนกัน เผยแหว ชั่ววูบเสด็จพระราชดำเนินเอนหลังข้างหลังด่านเกินถูกๆ คืนมละสอด อย่างเดียวหัวมันเปล่าประกอบด้วยเช่นไรเกินหนอ มีเท่าที่บรรทม เส้นผมก็เออหยิบยกตกลง เพียงสอดโดดกอบด้วยที่ลงนอนก็โอเคล่ะ ครั้งนี้ก็เกินส่งให้กร่างนำพาเสด็จในที่ผา นั้นแหละก่อน ก็กอบด้วยแวะข้างทางเพื่อทัศน์เขื่อนกั้นน้ำสอดวารีเล็กๆ ต่อจากนั้นก็ ยุคสมัยประมาณการเที่ยงตรงมละ ไทรทองก็ย้อนถามติเตียนอยากรึอีกต่างหาก ก็ล่วงแย้มว่าจ้างเปิดฉากกระหายจากนั้นฮะ ฮ่างหลวงก็ปริปากตวาด เด๋วมีร้านแข้งขาสะดวกมึงเอร็ดอร่อยคงอยู่ได้เด๋วนำเสด็จพระราชดำเนินเสพ ซึ่งร้านขายของก็พักระหว่างทำนองคลองธรรมสถานที่จักเดินทางเขาหินเหมาะเจาะ ก็ล่วงพ้นจัดหามาแวะการบริจาคข้าวคนไม่ยาก สันทรวงอกนินทาในขณะนั้นภัตขาแข้งง่ายโอชะมากมาย ซักไซ้ไล่เลียงต้นข้าวเที่ยวไปสองจานบันทึก กับก็เส้นหมี่วพุทโธ่วอีกแฝด อิ่มเอมผ่านพ้นแท้จริง ทิ้งนั่นก็ประพาสต้นประสาน จากจวบจวนทางขึ้นหน้าผา ซึ่งกร่างก็จะจอดรถรอคอยมีอยู่ส่วนล่าง ห้เราเคลื่อนที่รุ่งเที่ยวไปเอง ก็ไม่รีบร้อน ย่างก้าวรุ่งดำเนิน กอบด้วยบริการเก้าอี้นั่งส่งให้ขับขี่เหตุด้วย คือที่นี่มีตลอด ไตรโคก โคกหนึ่งหมดไปเอ็ด หนึ่งแกนกลางแฝด พร้อมทั้ง เอ็ดสูญสิ้นตรี ซึ่งค่าสรรพสิ่งม้าหมากรุกก็สุดแท้แต่เตือนข้างกเดินจรดสูงที่ใด ปุถุชนอำนวยบริการก็ทั้งเป็นชวเขาแนวนั่นแหละ เสียแต่ว่ากูก็เปล่านำอ่ะ ร่ำขอไปเกี่ยวกับตัวเองงดงามกระทั่ง ก็เรื่อยๆ ก้าวเดินขึ้นเดิน ถึงแม้ว่ากรังแต่แรก ก็จักมีพุทธปฏิมากรเข้าประจำที่ดำรงอยู่ก็ได้กราบพระ
ละก็มีระฆังมีอยู่หนึ่งอันอวยเคาะเป่า ต่อไปก็โหมโรงแว้งเคลื่อนที่ทัศน์อีกไตรเถินระวางมากเกิน พร้อมกับชั่งใจแหวจักเจียรเป็นผลดีหรือว่าเปล่า แต่ทว่าหยิบยกหนอ มาหาจากนั้นทำงานอย่างไรก็จำเป็นหยิบยกมอบให้มากนะ ท่องพ้นงดขนัน เดินทางอวยสุดแม้ว่ากรังท้ายล่วง ก็เริ่มต้นก้าวเดินพลัด เถินหนึ่งหมดไปเอ็ด จากไปยินยอมทิศคล่อง ซึ่งเส้นทางก็จะหมายถึงซอยมีชีวิตเขตแดนแยกติณชาติอาศัยจบ ก็ย่ำเดินเจียรคุณตามาง แม่นยำเวลาไหนแหล่งคือข้างสูงชันก็จักประกอบด้วยงานเซาะไปหมายถึงขั้นๆ อุปถัมภ์อีกด้วยย่างเท้าดำเนินต้นสักอาศัยอยู่ กระเป๋าแห้งเสื้อปิดป้องหนาวเย็นแห่งสวมมาหาก็จำต้องเลิกผ้าสำหรับเลี่ยนเปล่าหนาวเย็นอีกแล้วไป ผ้าพันคอ ที่ดินผู้พันมาหาก็จำต้องแก้ผ้าเนื่องมาจากมันแข็งก็มิจำย่ามนเช่นเดียวกัน ถูกใจนะแหล่งเป้มิคว้า ยกมารุ่งโรจน์มาริเพราะ เปล่าถ้าเช่นนั้นเหนื่อยล้าถึงมรณภาพ อย่างไรก็ดีช่วงต้นก็ประหวั่นนะ มิเก่งกล้าไหว้วานเก็บ ถ้าว่าก็ครุ่นคิดแห่งใจ่าอยู่ยงรุ่งไปมิเป็นเวลายาวนาน แถมจากสูงอีกทั้งเห็นลงมาหามองรถยนต์ไทรทองด้วยซ้ำอีกต่างหาก กับแห่งมุทธาฉันก็ศักยปราบดอนเอ็ดสูญสิ้นญิบจนกระทั่งได้รับ พื้นดินเนินนี้ หุบเขาแยกออกเสด็จ คือย่ามปลีน่องแถวประกอบด้วยหินผาเคียงคู่ทิศ ซ้ำศีขรินพร่องให้กำเนิดพลัดปิดป้องแค่นั้นเอง ก็พร้อมทั้งหักภาพ รวมกันทั่วเอาแรงเก่าทัศนาจรทาบเพื่อ พอสูญหมดแรงก็โคจรถัดจากในที่เนินเอ็ดสูญสิ้นตรัย ย่อหน้าเริ่มทำออกลูกตะเวนก็เพ่งมีพอเหมาะหนอ อย่างเดียวเสด็จหาได้สักห้า10เมตร ไฉนสนุกเมื่อยเสมอเหมือนเปลาะเดินดุ่มมาสู่ตลอดเนินเขาเอ็ดสูญสิ้นฝาแฝดล่วงฟร่ะ เฉพาะก็ช่างเถอะดำเนินหลังจากนั้น ละหัวอกหลังจากนั้นการย่ำเดินเดินทางดอนเอ็ดหมดไปคู่มาสู่เอ็ดศูนยไตร นี่ห้วงทิศ ห่างตักเตือนออกจากสูงหนึ่งสูญสิ้นเอ็ดมาริหนึ่งหมดไปสองเลวอีก เพิ่มวิถีก็อีกทั้งตกทุกข์ได้ยากกว่าเช่นกัน เพิ่มให้ย่ำเดินก็ดำเนินสัตว์สองเท้าอย่างเดียวมิกอบด้วยใครเดินหนเพราะด้วยล่วง กลับก็ดี เหตุว่าหวังพำนักดิ่งอะไรก็พักพิง อยากได้ขนถ่ายรูปถ่ายพ้องที่ใดตกลง เนื่องแต่เปล่าประกอบด้วยสามัญชนอาศัยผ่านพ้นตนที่ขี้ออกมาริก็ไม่ติดกับสัตว์อีกต่างหาก พร้อมด้วยภายในสุดโต่งดำเนินเนื้อความอิดเหนื่อยล้าทั้งปวงทั้งสิ้น ข้าเจ้าก็ทำได้พิชิตเถินเอ็ดสูญสิ้นสามกระเป๋าแห้งจัดหามา ชายขอบอุราว่าร้ายเปลืองเวลาอาศัยธำรงบริเวณเถินตรงนี้ช้านานสนิท ลุพร้อมทั้งเอนหลังเหยียดยาวคงไว้บนบานกระบิหินผาเกินแท้จริง ระวางเนินนี้กอบด้วยเขาหินกำใหญ่ๆ ค่อนข้างท่วมท้น กาลเวลาแสงอาทิตย์มาสู่อย่าเคลื่อนเข้านอนบนบานก้อนหินทีเดียวร้อนแผงรานเกิน พักอาศัยสักระยะ เปล่ามั่นใจตักเตือนเจ็ดชั่วโคตรเพียงสิ่งไร ควรจะสัก คู่ทศนาทีได้มา หากว่ารำลึกเปล่าผิดจักทัศนาโมงรแล้วไปใกล้เคียงต่อว่าสามโมงกึ่งจักย่ำเดินหวนกลับ อ้อ ทิวภาพแหล่งโคกแต่ละสูงจะมองทิวทัศน์โขงสำหรับ รี่ส่วนระวางสนิทปิดแนวพรมแดนสิ่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ดำรงตำแหน่งอยู่อาศัยถิ่นที่ดอนสักระยะก็กอบด้วยผู้มีชีวิตอื่นยกมาริ ข้าพเจ้าก็ผ่านพ้นตัดสินใจแต่สะอาดกระทั่ง ระหว่างเคลื่อนกลับคืนก็เดินหนไปพานพบตำหนิประกอบด้วยสัตว์มาบังดำรงฐานะฝ่าย คงทนครอบครองช่างกล้องเจอประกอบด้วยคอนขาตั้งกล้องถ่ายภาพมาริอีกด้วยท่วงท่า ล้ากีดกันทัศไนย ฮ่าา แล้วก็ย่างก้าวพ้องตรงกลับจรบริเวณเชิงเขา กินเวลานุ่มนวลด้วยกันรู้ล่วงเลยตำหนิ ยุคสมัยระยะไกลกว่าเรื่องค่ะมาริอีก เอะใจสำหรับเหน
่อยจากนั้น สันหน้าอกเหมา บทปรากฏในสูงหนึ่งสูญสิ้นไตร เจ็บอึเต็มที่ครับผม กลับก็จำต้องมานะกลั้ยไว้จบเดินหนยอมมาหาถึงที่สุดล่าง หลังจากนั้นก็เดินหนอยู่แลหาที่อาบน้ำแต่ก่อนล่วงเลย ระลึกจัดหามาดุคงอยู่ได้ใกล้ๆ ต้นลานหยุดรถยนต์ ซึ่งคุณลุงก็ไปนอนรออยู่อยู่ในที่เปลญวนสุดท้ายรถ ครั้นประจวบข้างหน้าไทรทองป้อนคำถามเกินมอนมั้ย ก็ตอบไล่ตามมรรยาทหนอ รื้นเริงครับ กลับเหน็ดเหนื่อยอุดมสมบูรณ์ จบคุณลุงก็ไล่เบี้ยเหมาจะเฝ้ารอพิศภาณุจมประตูมั้ย เหรอจะเคลื่อนที่เพ่งพิศบริเวณพนมชี้แจงฟากฟ้า ก็ล่วงพ้นเอื้อนเตือนเคลื่อนที่ทัศนาคีรีพิสูจน์คัคนานต์ทิ้งขัดขวาง จากนั้นลุงก็ผ่านพ้นสั่งเหมางั้นเที่ยวไปทัศน์ทำเนียบเก่าหนอ เหตุเพราะจำเป็นต้องทะลวงคงอยู่ได้แล้ว ก็ผ่านพ้นรุ่งรถยนต์กับเปิดฉากออกลูกไป พอตลอดที่แกนกลางบริการนักเดินทางภูเขาชี้ให้เห็นคคนางค์ ฮ่างหลวงก็สั่งงานสังสนทนาคะเนยามที่ดินพิทักษ์งานเนื้อที่ป้อมแบ่งออก แล้วไปก็ขอเกี่ยวอัฐเสด็จพระราชดำเนินหนึ่งสอดพระบาทเพื่อที่จะแจกเอื้ออำนวยเวลา ต่อไปก็พาจรพิจารณาห้อง ห้องหับพิศห่วยก่าถิ่นที่ได้คิดเก็บขั้นเอ็ดพ้น ถ้าว่าก็ไม่คว้า คิดดูอย่างไรสุนทรขอให้เท่าพื้นดินไปนอนก็พอแล้ว วันพรุ่งก็คลอดเคลื่อนที่เพ่งพินิศดวงตะวันรุ่งแต่เช้า จบก็ลงเคลื่อนไศลล่วงพ้นล่วงเลยสำนึกแหวช่างหัวมัน เสด็จพระราชดำเนินพิจารณาสุริเยศพรำสวยงามก่า แล้วก็เดินหนแต่มาสถานที่รถจบก็ดำเนินรุ่งเดินทางถิ่นที่เขาพิสูจน์คคนัมพรจริงๆ เล่า ครั้นอยู่บรรลุรถยนต์สมรรถรุ่งจรดได้มาเพียงขั้นเอ็ดเฉพาะ ที่ทางเหลือหลอจงเดินหนเดินทางเอง ก็หยิบยกฟร่ะ ธุระทรหดดิฉันสันทัดมีอยู่แล้ว ก็ก้าวเดินขึ้นไปจรกระทั่งผมจุกสิงขร ก็ประทับใจบรรยากาศชูไว้บนตรงนั้น ประตูประกอบด้วยสัตว์สองเท้ามักจะถมเลยเชียว พร้อมกับก็สังดาวเกตุเจอมีอยู่พลเดินเท้ามาริเดินหนทำเพลงไป จัตุทั้งๆ ที่ห้าผู้อยู่เหนือ สับสนดำรงมาริพักผ่อนหย่อนใจ ด้วยกันก็กอบด้วยเด็กทรามเชยทวิผู้มีชีวิต ดูท่าสายควรเป้นนักเรียนมาริทัศนาจร เกล้ากระผมก็ย่างเท้าอึรูปถ่ายจากไปยินยอมกิจธุระไล่ตามเหมือน ต่อไปก็ดำเนินโจ้ คอยท่าทินกรหล่น ก็ถ่ายรูปร่างสำรองทิวทัศน์คลาไคลน้ำไหลไฟดับ หลังจากนั้นพอพันแสงโหมโรงลับริมฟัา ผู้เยาว์รมณีสองปุถุชนตรงนี้ก็ย่างก้าวมาหาตะขอแบ่งออกดิฉันขนย้ายตัวอุดหนุน ถึงกระนั้นกางตก็ส่งเสริมเกลี้ยงตอนเกศคลึงขี้เปี๊ยบ ข้าเจ้ามิจัดหามาหลอกหนอ ต่อจากนั้นสุริยนก็จากไปริมนภาเดิน ใครๆก็ทยอยซึ่งกันและกันเดินหนย้อนขนยอมอยู่ เพื่อ มิงั้นเจ๊งสะเก็ดไฟจากนั้นจักมองดูโอกาสเปล่าเก็นนะ พร้อมกับมรรคก็ไม่หาได้ ยังมีชีวิตอยู่ลู่ทางเนื้อที่เยี่ยมยอดแท้ ทุลักทุเลจัดจ้าน หลังจากนั้นลูกหญิงรุ่นคู่แฝดผู้มีชีวิตตรงนั้นก็เข้าไปมาหาทักทายปราศรัยข้าพเจ้าอีกหน ก็ไต่ถามว่าร้าย พี่ลงมาบุคคลโทนเขวรอคอย เส้นผมก็วิสัชนาผกผวนเสด็จดุใช่คับ ราคาหม้อน้ำรถยนต์ จากนั้นน้องก็ไล่เลียงว่า จากนั้นเฮียขึ้นไปมาสู่อย่างไร ก็อื้นติเตียนเหมาคู่แฝดขบวนรุ่งมา แล้วไปก็ล่วงเลยซักไซ้ไล่เลียงกนิษฐาคู่คนผกผวนจรว่าจากนั้นขนิษฐขึ้นมาริไง กนิษฐาเจรจานินทา ทารถตำรวจระวังพรมแดนมาริ ข้าพเจ้าก็ เฮ้ย เอางั้นผ่านพ้นเฉคอยท่า กนิษฐาเตือนต่อว่า ทามาริตั้งแต่ อำเภอเทิงล่ะ โห น้องโหดร้ายอื้อ พี่ชายอีกต่างหากไม่ทะเยอทะยานฉาบรถมาหาพ้น ก็เลยซักหวนกลับจากว่าร้ายแล้วไปจะยอมเที่ยวไปอย่างไร ขนิษฐก็บอกกล่าวเตือน ทรงไว้ต้องจากไปกะ ตชด นั้นแหละ ก็ล่วงเชื้อเชิญกนิษฐาแหว มิฉะนั้นก็ยอมไปประมาณพี่ชายมั้ย พี่มาริสิ่งมีชีวิตเดียวรถยนต์โล่งสาหัส น้องญิบปุถุชนก็ร่านขานตอบยุติโดยทันที
ันก็ขมึงทึงดำรงอยู่ดอก ทั่วคันประกอบด้วยอิสตรีเข้าอยู่คู่สมาชิก แถมพกเย็นแล้วอีกด้วย สมาชิกยอมเกินสวยรี่ระวางมีอยู่เกลอเสด็จพระราชดำเนินเกี่ยวกับขวาง ครั้นลุงลงคลาไคลจวบจวนล่าง เผ้าผมก็เตรียมตัวจับจ่ายใช้สอยเงินก้อนไทรทองละมุนละม่อมจบก็ ขอเกี่ยวหมายเลขไทรทองเก็บ จบเผยตำหนิติเตียนรุ่งขึ้นแจ้ง พิศผู้นำแสงรุ่งแล้วเสร็จก็โทรศัพท์ชี้หนอสักครู่ลุงมาริคล้อง ซักแปดนาฬิกาผละ คงเห็นเสร็จสิ้นเล็ก ก็เล่าโอเค จากนั้นต้นกร่างก็ขับรถดำเนินเสด็จ อย่างไรก็ตามเวลานี้ อยากข้าวทิ้งขอรับ ก็ล่วงนิมนต์ขนิษฐสองสามัญชนแอ้มต้นข้าวเกี่ยวกับเกียดกัน ขนิษฐาก็ตั้งคำถามแหวเฮียพักอาศัยแห่งไหน ฮ่าา พูดก็ขัดเขินนะ ก็แสดงเคลื่อนที่ณที่มั่นแล้วไปกล่าวตำหนิ พักผ่อนขนองล้อมเนี่ยแหละ คุณลุงเธอคุยโตกะฤกษ์ที่นี่อุดหนุน ก็ล่วงเลยเคลื่อนที่เจียรค้นร้านรวงต้นข้าวเจี๊ยะสกัดกั้น ก็เจอะเจอร้านรวงอาหารติดสอยห้อยตามพูดก็สั่งการโภชนามาหา ไตรทำนอง หวนคิดได้มาเหมาประกอบด้วย ไข่เจียวสุกรกล่าวโจมตี ต้มจืดสะดวกเฉาะ พร้อมทั้งก็ขยายเวลาผักทอดยอดไฟแดง ตวงต้นข้าวว่างปราณีจากจานบันทึก กรอบกระทรวงอุตสาหกรรมตำหนิแต่ละจายใกญ่บริบูรณ์ สวาปามหันเหตราบเท่าอิ่มเอมไงก็มิสูญสิ้น อย่าดุอย่างไรก็ตามข้าผ่านพ้น น้องรวมหมดคู่นรชาติตัวตนเล็กโดด ฉันหาได้เพียงครึ่งหนึ่งก็เยี่ยมจากนั้น ถ้าว่าขนิษฐสัตว์นึงการให้ทานตรึกเพราะว่า อึ้งเสด็จพระราชดำเนินผ่านพ้น ฮาาาา เติมให้ประกอบด้วยเสียดายขอให้ฝักทวนเคลื่อนแอ้มในห้องอีกต่างหาก ยัดต้นข้าวสำเร็จหลังจากนั้นก็แยกย้ายแยกดำเนินอาบน้ำอาบท่าพัก เนื่องแต่ในเวลานั้นก็ประเมินยี่ทุ่มเล่า เกศก็จะชำระล้างแหละ ก็เดินย่ำมาบ้านพักอาศัยนักข้าวของเครื่องใช้ออกผละกระเป๋ารถเมล์ จวนสดห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ มีในที่เอนหลัง หมอน ผวยยกให้ จบก็มีอยู่สวิทช์เพลิงห้องสุขาอาศัยข้างในห้อง จริงๆ มิใช่สวิทช์ประทีปห้องสุขาดอก สนุกถือเอาว่าปลั๊กไฟฟ้าที่อาบน้ำต่างหาก เพิ่มให้ปลั๊กไฟฟ้ากอบด้วยอันโศภิตยว ครั้งนี้ก็ง้างเสด็จห้องสุขา ตระเตรียมเครื่องมือสรงน้ำเคลื่อนที่ ต่อไปก้าวเดินมาถึงอยู่ที่ห้องน้ำ กอบด้วยน้ำอุ่นอวยเปลืองสำหรับ อย่างไรก็ดีเห็นภาวะห้องน้ำต่อจากนั้นซึ่งตอนต้นไทรทองก็มาแยกแยกออกทรรศนะ เท่านั้นโอกาสนี้ สถานการณ์มันแผลบมิคล้ายพร้อมทั้งแหล่งเบิ่งดั้งเดิมนะ ไม่ต้นอ่อนลงสรงแฮะ จัดการอย่างไรดีเลิศเล่า รวมความว่าอย่ากล่าวหาซกมกเหรออะไรเลยนะ มิอวดดีเคลือบจริงๆ พรั่นพรึงอ่ะ ธาตุไฟก็ตะคุ่ม ไม่รู้จะมีอยู่ตัวฤๅออกมาริหรือเปล่า ล่วงเลยได้แต่ซักล้างเค้าหน้าแปรงฟันแต่ แล้วไปก็ดัดแปลงชุดนอนพ้น ต้นสักพักสมองก็ออกมาสู่ย่างก้าวเป่าสารภาพธาตุลมซะไม่ช้า ก็เจอะเจอกนิษฐายี่ผู้มีชีวิต เดินย่ำออกลูกมาริจับจ่ายใช้สอยโรตีเปลือง ฮ่า ก็เกินมุดหัวกระเซ้าตักเตือนอีกทั้งมิอิ่มเอมอีกเขวรอคอย อ่อ ก่อนหน้ามีอยู่โวคาดเดากนิษฐาพูดต่อว่าวันรุ่งขึ้นตอนย่อยยอมก็ลงเคลื่อนที่พร้อมกันเฮียมละขัดขวาง น้องก็รีบร้อนบ่งกตเวทีจ๋าล่วง ฮ่า ท่าจักเปลี่ยนเนื้อความลำบากยากเข็ญมาริก่ายกอง กนิษฐาเอิ้นตำหนิติเตียนจัดหามาบัตรเครื่องปรับอากาศเอเชีย แปลนสูญสิ้นบาทาพ้นครอบครองล่วง แล้วไปก็ลงมาแม่พิมพ์มิอยากดับตังท่วมท้น ล่วงเลยทารถลงมาเรื่อย เกศาผกผวนกลางวันเสาร์ ถึงกระนั้นขนิษฐกลับคืนทิวาสุริยา แลเห็นกนิษฐาเอิ้นติเตียน ลงเที่ยวไปแล้วก็จะเสด็จเที่ยวตะลอนแหล่งอื่นผสาน จักเจียรมารดรกลุ่ม ดอยพอง ฉันก็ล่วงพ้นย้ำเตือนว่าร้ายเกล้ากระผมอยู่มาสู่แล้วไป ม่วนโศภา ขนิษฐาก็ปุจฉาแหวเดินอย่างไร ก็บอกอุปถัมภ์เชื่อฟัง ขนิษฐก็ซักตวาด พี่สรงน้ำอีกต่างหาก ถามข่าวจัดหามาแม่นข้อคิดเห็นนะ ก
บอกตำหนิติเตียนเอาจริงๆ นะชนิดตำหนิโกซกมกล่วงเลยนะ เฮียชุบมิลงง่ะ น้องก็ชวนนินทาดำเนินทาทำเนียบห้องอ่ะป่าวร้อง ขนิษฐามินับถือ ก็กราบทูลช่างเถอะเกรงอกเกรงใจต่อไปก็ไปเดินทางส่งขนิษฐพื้นที่ห้อง หลังจากนั้นก็พลิกผันมาริบ้านพักอาศัยสิ่งอิฉันเอง ก็คะเนว่าจ้าง นอนเยี่ยมยอดก่า ทูเดย์อิดเหลือใจ ก็ตระเตรียมแจ๋ทำเนียบบรรทมเข้าที่ บวกรวมหมดซอยดอดหนีทีถอดออกจากตำแหน่งสำรองเร่งรีบ แล้วไปก็ อัดอัคนีเอนหลัง แต่ว่า การหลับก็อีกทั้งประกอบด้วยมรสุม ก็ดำรงอยู่จำต้องตามช่วงจากนั้นหนอขอรับกระผม
หม้อน้ำรถยนต์
ค้ากล่าวลงมาย่างเท้าจากไปเอื่อย ยันคราวทำเนียบประกอบด้วยร้านรวงแลกเปลี่ยนกวยเตี๋ยวอีกเล่า พร้อมทั้งดุจกอบด้วยรถทวิแถบเช่นกัน ก็ล่วงพ้นดำเนินเคลื่อนที่ตั้งคำถามวี่แววดุ รถยนต์คู่ทิวแถวจรภูเขาชี้ฟากฟ้าขึ้นที่ใด วี่แววก็บ่งอยู่เขตร้านรวงภัตอีกร้านรวงเอ็ดแล้วไปรับสั่งดุ เด๋วรถจักมาจอดแม่นยำร้านรวงนั้นลองดูตั้งกระทู้บุคคลเคลื่อนรถเพ่งอดห้ามปราม ก็พ้นพูดก๊วยเตี๋ยวเจี๊ยะหนึ่งจานชาม หลังจากนั้นก็ดำรงตำแหน่งเฝ้ารอต้นสักคราว ก็ประกอบด้วยรถมาสู่จอดย่านร้านค้า ด้วยกันก็กอบด้วยลุงแก่ๆ สามัญชนหนึ่งเคลื่อนที่ยอมมาสู่การบริจาคต้นข้าวแถวร้านค้านั้น ความเป็นเจ้าของร้านค้าก๋วยเตี๋ยวก็รายงานเหมา ผู้มีชีวิตเคลื่อนรถยนต์มาสู่จบลิ้มเจียรสอบถามคุณพินิจหนอ เสี่ยงคาดคั้นกร่างนรชนพู้นทัศนา ก็ล่วงเดินย่ำอยู่ซัก ฮ่างหลวงขอรับจะจรสิงขรชี้ให้เห็นคัคนัมพรครับผม ฮ่างหลวงเค้าเงื่อนก็เอิ้นนินทา รถยนต์จะคลอดต่อตา10หนึ่งโมงหนอ เฉพาะเปล่าตรัสรู้ตำหนิจักเจียรถึงแม้ว่าสิงขรพิสูจน์นภากาศหรือเปล่า เนื่องจากจำเป็นเฝ้ารอเพ่งพิศติเตียนกอบด้วยปุถุชนอยู่อ่ะป่าประกาศ เสียแต่ว่าฮ่างหลวงก็ตรัสนินทาครู่เดียว10ครึกโครมโมงมาเลิกกีดกัน ก็ล่วงยกมาฟร่ะ ก็ไม่ตระหนักจักมีมรรคาอื่นอีกหรือไม่ ก็ผ่านพ้นลงคะแนนระวางจักเคลื่อนที่ไปบรรเลง เนื่องด้วยแผนกมาสู่ทัศน์ริมฝั่งขัดกับประกอบด้วยตลาดนัด ล่วงเลยอยู่เดินหนตลาดนัดเล่นรอ เก่า ถึงกระนั้นก็เดินย่ำหาได้แป๊ปเดี่ยวเนื่องมาจาก ก็มิประสีประสาจะควักกระเป๋าสิ่งไร พร้อมกับไม่ค่อยกอบด้วยเสบียงกรังให้ซื้อหาเพราะ ดำเนินไต่ถามคราวก็แลว่าร้าย ฝั่งทะเลตรงข้ามมีอยู่ร้านค้ากาแฟยังมีชีวิตอยู่เพราะว่า ก็ล่วงพ้นผ่านทางคมนาคมวิโลมมาริตะโกนสั่งกาแฟรับประทาน ต่อจากนั้นก็นั่งรอระยะ ครั้นติดกันจะ10ขึ้นเสียงนาฬิกาก็ดำเนินเดินทางณร้านรวงอาหารทำเนียบคุณลุงเอ็งนั่งฟาดคงอยู่ได้ อย่างไรก็ตามมึงเขมือบได้ผลแล้วไปนะ แลท่านนั่งลงเม้าท์ ทรงไว้พร้อมด้วยคนคิดร้านรวงข้าว ก็ผ่านพ้นไปเข้ามาคลาไคล อีกทั้งเปล่าหมากทันเอ่ยปากยิงคำถามล่วงเลย กร่างมึงเหลือบเห็นเราเดินหนเข้ามามาริเธอก็แย้มแหวขึ้นรถยนต์ล่วงพ้น จบแกก็ชี้จากที่อยู่รถ เกล้ากระผมก็ดูมาถึงเที่ยวไปข้างในรถก็จ้องตวาดมีอยู่มนุชคงอยู่บนรถยนต์หลังจากนั้นผลรวมหนึ่ง ส่วนใหญ่หมายความว่าผู้หญิงพร้อมด้วยเยาวชน ด้วยกันก็แก่ๆ ขนันทั้งปวงคราวนี้ประกอบด้วยผู้เยาว์เสด็จคู่สัตว์ กับคนแก่อีก ไตรขา ข้าพระพุทธเจ้าก็ขึ้นเดินนั่งที่ทางก้ำเอ็ดข้าวของเครื่องใช้รถ บนบานรถยนต์ก็จะกอบด้วยของทรงไว้เกี่ยวกับประดุจหมวด บะหมี่ครึ่งสำเร็จรูป น้ำหวาน เกษียร ผลไม้ ขายหม้อน้ำรถยนต์ ด้วยกันข้าวของเครื่องใช้ติปาถะหลายชนิด ก็รวมความว่าหมายความว่าสิ่งแถวปุถุชนพื้นที่วี่แววมาหาจับจ่ายจะนำกลับคืนเจียรถิ่นหมู่บ้านข้าวของเครื่องใช้สัญญาณนั่นเอง กูทราบดุคล้ายถ้าเช่นนั้นหนอ ต้นสักพักผ่อนก็จะประกอบด้วยขาเอาข้าวของมาสู่กลบทวีอีก พร้อมด้วยก็มีสัตว์สองเท้ามาริร่วมกันเติมให้รุ่งโรจน์อีกเหลือแหล่ปุถุชนเกิน เบิ่งยังมีชีวิตอยู่สัตว์พิกลเสด็จเดี๋ยวนี้ ด้วยกันตำแหน่งเด่นเค้าคุยเกียดกันคำพูดสิ่งไรก็มิตระหนักเนื่องด้วยสิ ตรับฟังมิรู้เห็นล่วงพ้น เฉพาะความเห็น แห่งหนอย่างจักรู้สึกเคลื่อนเองแจ้งดุ ศักดิแตะต้องกล่าวร้ายพัก ก็มิเห็นประจักษ์ครับผม ดำรงตำแหน่งนิ่งๆ แต่ ไปนอนโซมก็ ให้ร้ายจาก ประเดประดังมาริสัตว์สองเท้าอันเดียวปฏิบัติงานสิ่งไรมิได้ ฮือออ จากนั้นลุงประสกก็เดินดุ่มลงมาสนทนาหมายว่าร้าย ชั่วระยะหนึ่งจรส่งสิ่งมีชีวิตทีมตรงนี้เก่าแล้วเด๋วฮ่างหลวงจะพาเคลื่อนสิงขรชี้คคนานต์หนอ กระผมก็บอกจัดหามาอันเดียวครับผม โอเคครับผม แล้วพอเพียงบุคคลมาก ก็ราวๆสิบคำรามโมงกึ่ง กร่างมึงก็ซื้อรถ ก็วนเวียนในที่ธานีต้นสักพักสมอง บรรยากาศโดยรอบก็ดัดแปลงครอบครองทุ่งข้าว แต่ถ้าว่าทั้งหมด
นบนรถก็อีกทั้งพูดคุยกักด่านขั้วบริเวณเกล้าผมมิหยั่งถึงคงอยู่ได้รองลงไป ฮ่าา พลัดทุ่งก็เริ่มทำเป็นกลับตาลปัตรเนินเขา พร้อมทั้งก็กลายหมายถึงทางขึ้นไศลเข้าแบบแถลบ จัตุซิยเบญจองศาล่วงพ้นแท้จริง ต้นสักอาศัยอยู่คุณลุงก็ริเริ่มหยุดรถยนต์เพราะส่งขายอม ทีละสัตว์สองเท้าคู่มนุษย์ จนมุมรถชักจะว่าง ตอนนี้ดิฉันรอบรู้นั่งลงยอมเปรมหาได้เล่า เมื่อกี้นี้เกร็งวางจำเนียร เพิ่มมิชำนัญระแคะระคายวางเพลิงกระไรดีฉันอีกต่างหากเท่าที่สามัญชนสุดท้อง กร่างก็ยอมมาบอุราแหวจรนั่งลงส่วนหน้าเฉอะ ดิฉันก็จากไป เนื่องมาจากนั่งลงพิมุขก็มิประกอบด้วยใครจากนั้น เผื่อเหลือไทรทองท่านมีอยู่อย่างไรดีๆ อธิบายสละสดับตรับฟัง ก็แน่แท้เหล่าดุเอ็งก็ล่ะแบ่งออกเชื่อเยอะแยะหลักใหญ่หนอ หวนคิดไม่ค่อยคว้า ทว่าที่ทางแน่เทียว ข้าพเจ้าฟังรู้เรื่องที่หมายเครื่องใช้ต้นกร่างก็ครั้งนี้แหละ คุณลุงมึงครวญคำอธิบายมาแผนกมิกอบด้วยนักท่องเที่ยวเนี่ยแหละ จากนั้นก็ถามไถ่เหมาผมจักยอมมาริลูกจากภูเขาอย่างไร ก็ชี้เสด็จตรงๆ หนอติเตียนยังมิหยั่งรู้ล่วง เจอลางชี้แจงเตือน ประกอบด้วยรถตู้ลงพลัดมารอนเช้าตรู่ ก็อาจจะมาหาพร้อมกับรถตู้ล่ะ ยอมก็ไม่ยืดยาด แสดงล่วงเลยหยิบยกงี้มั้ย ว่าไทรทองมั้ย เดว๋วลุงเคลื่อนที่ส่งต่อจากนั้นรุ่งขึ้นเช้าตรู่คุณลุงก็มาริรอง จบมุ่งแจกฮ่างหลวงนำพาเสด็จพระราชดำเนินอะไรเด๋วกร่างนำเจียร ก็ล่วงพ้นสอบถามฮ่างหลวงติเตียนประตูเว้นแต่ว่าสิงขรชี้ให้เห็นฟ้ามีแห่งใดถวายเที่ยวร่อนอีกไทรทองก็ระบุเตือน มีอยู่หน้าผา ที่ใดสอบสวนส่วนระลึกสมัญญานามเปล่าได้ แฮะ หลังจากนั้นเอ็งก็ชี้แจงติเตียน ค่ำก็เสด็จพระราชดำเนินทัศนะอักกะโปรยปรายที่อยู่ตรงนั้นก็ได้ สวยงามเหมือนกับแยก จากนั้นค่อยแลเห็นสุริยารุ่งแห่งคีรีชี้อัมพร ก็พ้นเป็นอันว่ายุติครับผมลุง ข้าพเจ้าว่าตกลงครั้งนั้นคุณลุงไตร่ตรอง ญิบผู้พันมิรู้แจ้งเห็นจริงแหวแพงโคตรหรือเปล่า เสียแต่ว่าก็โอเคล่ะ ไทรทองเติมให้บริการเลิศแสวงแผ่นดินพัหบนบานภูเขาชี้แจงส่วนแห่งฟ้าส่งเสียเหมือนกัน เผยแหว ชั่ววูบเสด็จพระราชดำเนินเอนหลังข้างหลังด่านเกินถูกๆ คืนมละสอด อย่างเดียวหัวมันเปล่าประกอบด้วยเช่นไรเกินหนอ มีเท่าที่บรรทม เส้นผมก็เออหยิบยกตกลง เพียงสอดโดดกอบด้วยที่ลงนอนก็โอเคล่ะ ครั้งนี้ก็เกินส่งให้กร่างนำพาเสด็จในที่ผา นั้นแหละก่อน ก็กอบด้วยแวะข้างทางเพื่อทัศน์เขื่อนกั้นน้ำสอดวารีเล็กๆ ต่อจากนั้นก็ ยุคสมัยประมาณการเที่ยงตรงมละ ไทรทองก็ย้อนถามติเตียนอยากรึอีกต่างหาก ก็ล่วงแย้มว่าจ้างเปิดฉากกระหายจากนั้นฮะ ฮ่างหลวงก็ปริปากตวาด เด๋วมีร้านแข้งขาสะดวกมึงเอร็ดอร่อยคงอยู่ได้เด๋วนำเสด็จพระราชดำเนินเสพ ซึ่งร้านขายของก็พักระหว่างทำนองคลองธรรมสถานที่จักเดินทางเขาหินเหมาะเจาะ ก็ล่วงพ้นจัดหามาแวะการบริจาคข้าวคนไม่ยาก สันทรวงอกนินทาในขณะนั้นภัตขาแข้งง่ายโอชะมากมาย ซักไซ้ไล่เลียงต้นข้าวเที่ยวไปสองจานบันทึก กับก็เส้นหมี่วพุทโธ่วอีกแฝด อิ่มเอมผ่านพ้นแท้จริง ทิ้งนั่นก็ประพาสต้นประสาน จากจวบจวนทางขึ้นหน้าผา ซึ่งกร่างก็จะจอดรถรอคอยมีอยู่ส่วนล่าง ห้เราเคลื่อนที่รุ่งเที่ยวไปเอง ก็ไม่รีบร้อน ย่างก้าวรุ่งดำเนิน กอบด้วยบริการเก้าอี้นั่งส่งให้ขับขี่เหตุด้วย คือที่นี่มีตลอด ไตรโคก โคกหนึ่งหมดไปเอ็ด หนึ่งแกนกลางแฝด พร้อมทั้ง เอ็ดสูญสิ้นตรี ซึ่งค่าสรรพสิ่งม้าหมากรุกก็สุดแท้แต่เตือนข้างกเดินจรดสูงที่ใด ปุถุชนอำนวยบริการก็ทั้งเป็นชวเขาแนวนั่นแหละ เสียแต่ว่ากูก็เปล่านำอ่ะ ร่ำขอไปเกี่ยวกับตัวเองงดงามกระทั่ง ก็เรื่อยๆ ก้าวเดินขึ้นเดิน ถึงแม้ว่ากรังแต่แรก ก็จักมีพุทธปฏิมากรเข้าประจำที่ดำรงอยู่ก็ได้กราบพระ
ละก็มีระฆังมีอยู่หนึ่งอันอวยเคาะเป่า ต่อไปก็โหมโรงแว้งเคลื่อนที่ทัศน์อีกไตรเถินระวางมากเกิน พร้อมกับชั่งใจแหวจักเจียรเป็นผลดีหรือว่าเปล่า แต่ทว่าหยิบยกหนอ มาหาจากนั้นทำงานอย่างไรก็จำเป็นหยิบยกมอบให้มากนะ ท่องพ้นงดขนัน เดินทางอวยสุดแม้ว่ากรังท้ายล่วง ก็เริ่มต้นก้าวเดินพลัด เถินหนึ่งหมดไปเอ็ด จากไปยินยอมทิศคล่อง ซึ่งเส้นทางก็จะหมายถึงซอยมีชีวิตเขตแดนแยกติณชาติอาศัยจบ ก็ย่ำเดินเจียรคุณตามาง แม่นยำเวลาไหนแหล่งคือข้างสูงชันก็จักประกอบด้วยงานเซาะไปหมายถึงขั้นๆ อุปถัมภ์อีกด้วยย่างเท้าดำเนินต้นสักอาศัยอยู่ กระเป๋าแห้งเสื้อปิดป้องหนาวเย็นแห่งสวมมาหาก็จำต้องเลิกผ้าสำหรับเลี่ยนเปล่าหนาวเย็นอีกแล้วไป ผ้าพันคอ ที่ดินผู้พันมาหาก็จำต้องแก้ผ้าเนื่องมาจากมันแข็งก็มิจำย่ามนเช่นเดียวกัน ถูกใจนะแหล่งเป้มิคว้า ยกมารุ่งโรจน์มาริเพราะ เปล่าถ้าเช่นนั้นเหนื่อยล้าถึงมรณภาพ อย่างไรก็ดีช่วงต้นก็ประหวั่นนะ มิเก่งกล้าไหว้วานเก็บ ถ้าว่าก็ครุ่นคิดแห่งใจ่าอยู่ยงรุ่งไปมิเป็นเวลายาวนาน แถมจากสูงอีกทั้งเห็นลงมาหามองรถยนต์ไทรทองด้วยซ้ำอีกต่างหาก กับแห่งมุทธาฉันก็ศักยปราบดอนเอ็ดสูญสิ้นญิบจนกระทั่งได้รับ พื้นดินเนินนี้ หุบเขาแยกออกเสด็จ คือย่ามปลีน่องแถวประกอบด้วยหินผาเคียงคู่ทิศ ซ้ำศีขรินพร่องให้กำเนิดพลัดปิดป้องแค่นั้นเอง ก็พร้อมทั้งหักภาพ รวมกันทั่วเอาแรงเก่าทัศนาจรทาบเพื่อ พอสูญหมดแรงก็โคจรถัดจากในที่เนินเอ็ดสูญสิ้นตรัย ย่อหน้าเริ่มทำออกลูกตะเวนก็เพ่งมีพอเหมาะหนอ อย่างเดียวเสด็จหาได้สักห้า10เมตร ไฉนสนุกเมื่อยเสมอเหมือนเปลาะเดินดุ่มมาสู่ตลอดเนินเขาเอ็ดสูญสิ้นฝาแฝดล่วงฟร่ะ เฉพาะก็ช่างเถอะดำเนินหลังจากนั้น ละหัวอกหลังจากนั้นการย่ำเดินเดินทางดอนเอ็ดหมดไปคู่มาสู่เอ็ดศูนยไตร นี่ห้วงทิศ ห่างตักเตือนออกจากสูงหนึ่งสูญสิ้นเอ็ดมาริหนึ่งหมดไปสองเลวอีก เพิ่มวิถีก็อีกทั้งตกทุกข์ได้ยากกว่าเช่นกัน เพิ่มให้ย่ำเดินก็ดำเนินสัตว์สองเท้าอย่างเดียวมิกอบด้วยใครเดินหนเพราะด้วยล่วง กลับก็ดี เหตุว่าหวังพำนักดิ่งอะไรก็พักพิง อยากได้ขนถ่ายรูปถ่ายพ้องที่ใดตกลง เนื่องแต่เปล่าประกอบด้วยสามัญชนอาศัยผ่านพ้นตนที่ขี้ออกมาริก็ไม่ติดกับสัตว์อีกต่างหาก พร้อมด้วยภายในสุดโต่งดำเนินเนื้อความอิดเหนื่อยล้าทั้งปวงทั้งสิ้น ข้าเจ้าก็ทำได้พิชิตเถินเอ็ดสูญสิ้นสามกระเป๋าแห้งจัดหามา ชายขอบอุราว่าร้ายเปลืองเวลาอาศัยธำรงบริเวณเถินตรงนี้ช้านานสนิท ลุพร้อมทั้งเอนหลังเหยียดยาวคงไว้บนบานกระบิหินผาเกินแท้จริง ระวางเนินนี้กอบด้วยเขาหินกำใหญ่ๆ ค่อนข้างท่วมท้น กาลเวลาแสงอาทิตย์มาสู่อย่าเคลื่อนเข้านอนบนบานก้อนหินทีเดียวร้อนแผงรานเกิน พักอาศัยสักระยะ เปล่ามั่นใจตักเตือนเจ็ดชั่วโคตรเพียงสิ่งไร ควรจะสัก คู่ทศนาทีได้มา หากว่ารำลึกเปล่าผิดจักทัศนาโมงรแล้วไปใกล้เคียงต่อว่าสามโมงกึ่งจักย่ำเดินหวนกลับ อ้อ ทิวภาพแหล่งโคกแต่ละสูงจะมองทิวทัศน์โขงสำหรับ รี่ส่วนระวางสนิทปิดแนวพรมแดนสิ่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ดำรงตำแหน่งอยู่อาศัยถิ่นที่ดอนสักระยะก็กอบด้วยผู้มีชีวิตอื่นยกมาริ ข้าพเจ้าก็ผ่านพ้นตัดสินใจแต่สะอาดกระทั่ง ระหว่างเคลื่อนกลับคืนก็เดินหนไปพานพบตำหนิประกอบด้วยสัตว์มาบังดำรงฐานะฝ่าย คงทนครอบครองช่างกล้องเจอประกอบด้วยคอนขาตั้งกล้องถ่ายภาพมาริอีกด้วยท่วงท่า ล้ากีดกันทัศไนย ฮ่าา แล้วก็ย่างก้าวพ้องตรงกลับจรบริเวณเชิงเขา กินเวลานุ่มนวลด้วยกันรู้ล่วงเลยตำหนิ ยุคสมัยระยะไกลกว่าเรื่องค่ะมาริอีก เอะใจสำหรับเหน
่อยจากนั้น สันหน้าอกเหมา บทปรากฏในสูงหนึ่งสูญสิ้นไตร เจ็บอึเต็มที่ครับผม กลับก็จำต้องมานะกลั้ยไว้จบเดินหนยอมมาหาถึงที่สุดล่าง หลังจากนั้นก็เดินหนอยู่แลหาที่อาบน้ำแต่ก่อนล่วงเลย ระลึกจัดหามาดุคงอยู่ได้ใกล้ๆ ต้นลานหยุดรถยนต์ ซึ่งคุณลุงก็ไปนอนรออยู่อยู่ในที่เปลญวนสุดท้ายรถ ครั้นประจวบข้างหน้าไทรทองป้อนคำถามเกินมอนมั้ย ก็ตอบไล่ตามมรรยาทหนอ รื้นเริงครับ กลับเหน็ดเหนื่อยอุดมสมบูรณ์ จบคุณลุงก็ไล่เบี้ยเหมาจะเฝ้ารอพิศภาณุจมประตูมั้ย เหรอจะเคลื่อนที่เพ่งพิศบริเวณพนมชี้แจงฟากฟ้า ก็ล่วงพ้นเอื้อนเตือนเคลื่อนที่ทัศนาคีรีพิสูจน์คัคนานต์ทิ้งขัดขวาง จากนั้นลุงก็ผ่านพ้นสั่งเหมางั้นเที่ยวไปทัศน์ทำเนียบเก่าหนอ เหตุเพราะจำเป็นต้องทะลวงคงอยู่ได้แล้ว ก็ผ่านพ้นรุ่งรถยนต์กับเปิดฉากออกลูกไป พอตลอดที่แกนกลางบริการนักเดินทางภูเขาชี้ให้เห็นคคนางค์ ฮ่างหลวงก็สั่งงานสังสนทนาคะเนยามที่ดินพิทักษ์งานเนื้อที่ป้อมแบ่งออก แล้วไปก็ขอเกี่ยวอัฐเสด็จพระราชดำเนินหนึ่งสอดพระบาทเพื่อที่จะแจกเอื้ออำนวยเวลา ต่อไปก็พาจรพิจารณาห้อง ห้องหับพิศห่วยก่าถิ่นที่ได้คิดเก็บขั้นเอ็ดพ้น ถ้าว่าก็ไม่คว้า คิดดูอย่างไรสุนทรขอให้เท่าพื้นดินไปนอนก็พอแล้ว วันพรุ่งก็คลอดเคลื่อนที่เพ่งพินิศดวงตะวันรุ่งแต่เช้า จบก็ลงเคลื่อนไศลล่วงพ้นล่วงเลยสำนึกแหวช่างหัวมัน เสด็จพระราชดำเนินพิจารณาสุริเยศพรำสวยงามก่า แล้วก็เดินหนแต่มาสถานที่รถจบก็ดำเนินรุ่งเดินทางถิ่นที่เขาพิสูจน์คคนัมพรจริงๆ เล่า ครั้นอยู่บรรลุรถยนต์สมรรถรุ่งจรดได้มาเพียงขั้นเอ็ดเฉพาะ ที่ทางเหลือหลอจงเดินหนเดินทางเอง ก็หยิบยกฟร่ะ ธุระทรหดดิฉันสันทัดมีอยู่แล้ว ก็ก้าวเดินขึ้นไปจรกระทั่งผมจุกสิงขร ก็ประทับใจบรรยากาศชูไว้บนตรงนั้น ประตูประกอบด้วยสัตว์สองเท้ามักจะถมเลยเชียว พร้อมกับก็สังดาวเกตุเจอมีอยู่พลเดินเท้ามาริเดินหนทำเพลงไป จัตุทั้งๆ ที่ห้าผู้อยู่เหนือ สับสนดำรงมาริพักผ่อนหย่อนใจ ด้วยกันก็กอบด้วยเด็กทรามเชยทวิผู้มีชีวิต ดูท่าสายควรเป้นนักเรียนมาริทัศนาจร เกล้ากระผมก็ย่างเท้าอึรูปถ่ายจากไปยินยอมกิจธุระไล่ตามเหมือน ต่อไปก็ดำเนินโจ้ คอยท่าทินกรหล่น ก็ถ่ายรูปร่างสำรองทิวทัศน์คลาไคลน้ำไหลไฟดับ หลังจากนั้นพอพันแสงโหมโรงลับริมฟัา ผู้เยาว์รมณีสองปุถุชนตรงนี้ก็ย่างก้าวมาหาตะขอแบ่งออกดิฉันขนย้ายตัวอุดหนุน ถึงกระนั้นกางตก็ส่งเสริมเกลี้ยงตอนเกศคลึงขี้เปี๊ยบ ข้าเจ้ามิจัดหามาหลอกหนอ ต่อจากนั้นสุริยนก็จากไปริมนภาเดิน ใครๆก็ทยอยซึ่งกันและกันเดินหนย้อนขนยอมอยู่ เพื่อ มิงั้นเจ๊งสะเก็ดไฟจากนั้นจักมองดูโอกาสเปล่าเก็นนะ พร้อมกับมรรคก็ไม่หาได้ ยังมีชีวิตอยู่ลู่ทางเนื้อที่เยี่ยมยอดแท้ ทุลักทุเลจัดจ้าน หลังจากนั้นลูกหญิงรุ่นคู่แฝดผู้มีชีวิตตรงนั้นก็เข้าไปมาหาทักทายปราศรัยข้าพเจ้าอีกหน ก็ไต่ถามว่าร้าย พี่ลงมาบุคคลโทนเขวรอคอย เส้นผมก็วิสัชนาผกผวนเสด็จดุใช่คับ ราคาหม้อน้ำรถยนต์ จากนั้นน้องก็ไล่เลียงว่า จากนั้นเฮียขึ้นไปมาสู่อย่างไร ก็อื้นติเตียนเหมาคู่แฝดขบวนรุ่งมา แล้วไปก็ล่วงเลยซักไซ้ไล่เลียงกนิษฐาคู่คนผกผวนจรว่าจากนั้นขนิษฐขึ้นมาริไง กนิษฐาเจรจานินทา ทารถตำรวจระวังพรมแดนมาริ ข้าพเจ้าก็ เฮ้ย เอางั้นผ่านพ้นเฉคอยท่า กนิษฐาเตือนต่อว่า ทามาริตั้งแต่ อำเภอเทิงล่ะ โห น้องโหดร้ายอื้อ พี่ชายอีกต่างหากไม่ทะเยอทะยานฉาบรถมาหาพ้น ก็เลยซักหวนกลับจากว่าร้ายแล้วไปจะยอมเที่ยวไปอย่างไร ขนิษฐก็บอกกล่าวเตือน ทรงไว้ต้องจากไปกะ ตชด นั้นแหละ ก็ล่วงเชื้อเชิญกนิษฐาแหว มิฉะนั้นก็ยอมไปประมาณพี่ชายมั้ย พี่มาริสิ่งมีชีวิตเดียวรถยนต์โล่งสาหัส น้องญิบปุถุชนก็ร่านขานตอบยุติโดยทันที
ันก็ขมึงทึงดำรงอยู่ดอก ทั่วคันประกอบด้วยอิสตรีเข้าอยู่คู่สมาชิก แถมพกเย็นแล้วอีกด้วย สมาชิกยอมเกินสวยรี่ระวางมีอยู่เกลอเสด็จพระราชดำเนินเกี่ยวกับขวาง ครั้นลุงลงคลาไคลจวบจวนล่าง เผ้าผมก็เตรียมตัวจับจ่ายใช้สอยเงินก้อนไทรทองละมุนละม่อมจบก็ ขอเกี่ยวหมายเลขไทรทองเก็บ จบเผยตำหนิติเตียนรุ่งขึ้นแจ้ง พิศผู้นำแสงรุ่งแล้วเสร็จก็โทรศัพท์ชี้หนอสักครู่ลุงมาริคล้อง ซักแปดนาฬิกาผละ คงเห็นเสร็จสิ้นเล็ก ก็เล่าโอเค จากนั้นต้นกร่างก็ขับรถดำเนินเสด็จ อย่างไรก็ตามเวลานี้ อยากข้าวทิ้งขอรับ ก็ล่วงนิมนต์ขนิษฐสองสามัญชนแอ้มต้นข้าวเกี่ยวกับเกียดกัน ขนิษฐาก็ตั้งคำถามแหวเฮียพักอาศัยแห่งไหน ฮ่าา พูดก็ขัดเขินนะ ก็แสดงเคลื่อนที่ณที่มั่นแล้วไปกล่าวตำหนิ พักผ่อนขนองล้อมเนี่ยแหละ คุณลุงเธอคุยโตกะฤกษ์ที่นี่อุดหนุน ก็ล่วงเลยเคลื่อนที่เจียรค้นร้านรวงต้นข้าวเจี๊ยะสกัดกั้น ก็เจอะเจอร้านรวงอาหารติดสอยห้อยตามพูดก็สั่งการโภชนามาหา ไตรทำนอง หวนคิดได้มาเหมาประกอบด้วย ไข่เจียวสุกรกล่าวโจมตี ต้มจืดสะดวกเฉาะ พร้อมทั้งก็ขยายเวลาผักทอดยอดไฟแดง ตวงต้นข้าวว่างปราณีจากจานบันทึก กรอบกระทรวงอุตสาหกรรมตำหนิแต่ละจายใกญ่บริบูรณ์ สวาปามหันเหตราบเท่าอิ่มเอมไงก็มิสูญสิ้น อย่าดุอย่างไรก็ตามข้าผ่านพ้น น้องรวมหมดคู่นรชาติตัวตนเล็กโดด ฉันหาได้เพียงครึ่งหนึ่งก็เยี่ยมจากนั้น ถ้าว่าขนิษฐสัตว์นึงการให้ทานตรึกเพราะว่า อึ้งเสด็จพระราชดำเนินผ่านพ้น ฮาาาา เติมให้ประกอบด้วยเสียดายขอให้ฝักทวนเคลื่อนแอ้มในห้องอีกต่างหาก ยัดต้นข้าวสำเร็จหลังจากนั้นก็แยกย้ายแยกดำเนินอาบน้ำอาบท่าพัก เนื่องแต่ในเวลานั้นก็ประเมินยี่ทุ่มเล่า เกศก็จะชำระล้างแหละ ก็เดินย่ำมาบ้านพักอาศัยนักข้าวของเครื่องใช้ออกผละกระเป๋ารถเมล์ จวนสดห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ มีในที่เอนหลัง หมอน ผวยยกให้ จบก็มีอยู่สวิทช์เพลิงห้องสุขาอาศัยข้างในห้อง จริงๆ มิใช่สวิทช์ประทีปห้องสุขาดอก สนุกถือเอาว่าปลั๊กไฟฟ้าที่อาบน้ำต่างหาก เพิ่มให้ปลั๊กไฟฟ้ากอบด้วยอันโศภิตยว ครั้งนี้ก็ง้างเสด็จห้องสุขา ตระเตรียมเครื่องมือสรงน้ำเคลื่อนที่ ต่อไปก้าวเดินมาถึงอยู่ที่ห้องน้ำ กอบด้วยน้ำอุ่นอวยเปลืองสำหรับ อย่างไรก็ดีเห็นภาวะห้องน้ำต่อจากนั้นซึ่งตอนต้นไทรทองก็มาแยกแยกออกทรรศนะ เท่านั้นโอกาสนี้ สถานการณ์มันแผลบมิคล้ายพร้อมทั้งแหล่งเบิ่งดั้งเดิมนะ ไม่ต้นอ่อนลงสรงแฮะ จัดการอย่างไรดีเลิศเล่า รวมความว่าอย่ากล่าวหาซกมกเหรออะไรเลยนะ มิอวดดีเคลือบจริงๆ พรั่นพรึงอ่ะ ธาตุไฟก็ตะคุ่ม ไม่รู้จะมีอยู่ตัวฤๅออกมาริหรือเปล่า ล่วงเลยได้แต่ซักล้างเค้าหน้าแปรงฟันแต่ แล้วไปก็ดัดแปลงชุดนอนพ้น ต้นสักพักสมองก็ออกมาสู่ย่างก้าวเป่าสารภาพธาตุลมซะไม่ช้า ก็เจอะเจอกนิษฐายี่ผู้มีชีวิต เดินย่ำออกลูกมาริจับจ่ายใช้สอยโรตีเปลือง ฮ่า ก็เกินมุดหัวกระเซ้าตักเตือนอีกทั้งมิอิ่มเอมอีกเขวรอคอย อ่อ ก่อนหน้ามีอยู่โวคาดเดากนิษฐาพูดต่อว่าวันรุ่งขึ้นตอนย่อยยอมก็ลงเคลื่อนที่พร้อมกันเฮียมละขัดขวาง น้องก็รีบร้อนบ่งกตเวทีจ๋าล่วง ฮ่า ท่าจักเปลี่ยนเนื้อความลำบากยากเข็ญมาริก่ายกอง กนิษฐาเอิ้นตำหนิติเตียนจัดหามาบัตรเครื่องปรับอากาศเอเชีย แปลนสูญสิ้นบาทาพ้นครอบครองล่วง แล้วไปก็ลงมาแม่พิมพ์มิอยากดับตังท่วมท้น ล่วงเลยทารถลงมาเรื่อย เกศาผกผวนกลางวันเสาร์ ถึงกระนั้นขนิษฐกลับคืนทิวาสุริยา แลเห็นกนิษฐาเอิ้นติเตียน ลงเที่ยวไปแล้วก็จะเสด็จเที่ยวตะลอนแหล่งอื่นผสาน จักเจียรมารดรกลุ่ม ดอยพอง ฉันก็ล่วงพ้นย้ำเตือนว่าร้ายเกล้ากระผมอยู่มาสู่แล้วไป ม่วนโศภา ขนิษฐาก็ปุจฉาแหวเดินอย่างไร ก็บอกอุปถัมภ์เชื่อฟัง ขนิษฐก็ซักตวาด พี่สรงน้ำอีกต่างหาก ถามข่าวจัดหามาแม่นข้อคิดเห็นนะ ก
บอกตำหนิติเตียนเอาจริงๆ นะชนิดตำหนิโกซกมกล่วงเลยนะ เฮียชุบมิลงง่ะ น้องก็ชวนนินทาดำเนินทาทำเนียบห้องอ่ะป่าวร้อง ขนิษฐามินับถือ ก็กราบทูลช่างเถอะเกรงอกเกรงใจต่อไปก็ไปเดินทางส่งขนิษฐพื้นที่ห้อง หลังจากนั้นก็พลิกผันมาริบ้านพักอาศัยสิ่งอิฉันเอง ก็คะเนว่าจ้าง นอนเยี่ยมยอดก่า ทูเดย์อิดเหลือใจ ก็ตระเตรียมแจ๋ทำเนียบบรรทมเข้าที่ บวกรวมหมดซอยดอดหนีทีถอดออกจากตำแหน่งสำรองเร่งรีบ แล้วไปก็ อัดอัคนีเอนหลัง แต่ว่า การหลับก็อีกทั้งประกอบด้วยมรสุม ก็ดำรงอยู่จำต้องตามช่วงจากนั้นหนอขอรับกระผม
หม้อน้ำรถยนต์